Πάρκο Τρίτση: Όχι! Δεν πουλάμε...

Πάρκο Τρίτση: 1000 στρέμματα ελεύθερος χώρος πρασίνου και μεγάλης ποικιλίας δέντρων, φυτών και πουλιών. Πράσινο μέσα σε μια πόλη που χρόνο με το χρόνο και πυρκαγιά με την πυρκαγιά κοντεύει να ξεχάσει τι σημαίνει χώμα, δέντρα, οξυγόνο… Για χάρη της «ανάπτυξης» και του κέρδους τα καμένα της Πάρνηθας χτίζονται, κάθε τετραγωνικό ελεύθερης γης τσιμεντοποιείται, τα δέντρα και το άλσος δίπλα στις γραμμές στους Άγιους Ανάργυρους καταστρέφονται, το Ποικίλο Όρος κινδυνεύει να γίνει στρέμματα προς αξιοποίηση για χάρη του επίδοξου διεκδικητή, της Μονής Λαμίας.

Και το Πάρκο Τρίτση; Αυτός ο μοναδικός πνεύμονας πρασίνου, 6 φορές μεγαλύτερος από τον Εθνικό Κήπο, κινδυνεύει να παραδοθεί ολόκληρος – γιατί ένα κομμάτι ήδη χρησιμοποιείται- προς «ανάπτυξη» μπετόν αρμέ στους επιχειρηματίες και τους εμπόρους.

ΠΡΩΤΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΕΤΑΙ. Κονδύλια και επιδοτήσεις χάνονται στο δρόμο, ΑΣΔΑ και ΥΠΕΧΩΔΕ αποσύρουν τα μηχανήματα καθαρισμού και συντήρησης, οι εργαζόμενοι στο χώρο μένουν απλήρωτοι, το πάρκο καταστρέφεται.

ΜΕΤΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΙΩΤΕΣ. Τεμαχίζουν τη γη, κόβουν τα δέντρα, αλλάζουν το χώρο σύμφωνα με τη λογική του κέρδους. Καφετέριες και μπαρ ξεφυτρώνουν, πάρκινγκ και εμπορικά κέντρα τραυματίζουν τις παρυφές του, μέχρι και νεροτσουλήθρες μπήκαν στο πρόγραμμα. Αυτό το διάστημα συγκεκριμένο κομμάτι του πάρκου χτίζεται και διαμορφώνεται ως χώρος συνεστιάσεων και δεξιώσεων για γάμους και βαφτίσια.

ΣΤΟ ΧΟΡΟ ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΓΥΡΩ ΔΗΜΟΙ. Ο δήμος Ιλίου αυθαίρετα, κόβει δέντρα και περιφράσσει με συρματοπλέγματα κομμάτι του πάρκου για να το κάνει φυτώριο. Ο δήμος Αγίων Αναργύρων βρήκε στο πάρκο χώρο για τη χωματερή του.

ΟΛΟΙ ΤΡΕΧΟΥΝ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΤΑ. Μια πίτα όμως που ανήκει αποκλειστικά και μόνο στους κατοίκους της περιοχής αλλά και του λεκανοπεδίου.

ΠΟΙΟΣ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ; Το πάρκο από το 1993 ανήκει στην αρμοδιότητα 9μελούς διοικητικού συμβουλίου στο οποίο συμμετέχουν εκπρόσωποι του ΥΠΕΧΩΔΕ, του ΑΣΔΑ, των τριών δήμων που μοιράζονται το πάρκο (Ίλιο, Καματερό, Αγ. Ανάργυροι), του Γεωπονικού Πανεπιστημίου και διαφόρων περιβαλλοντικών συλλόγων. Σύμφωνα με ανεπίσημες καταγγελίες, μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ επιχορηγήσεων για τη διαμόρφωση και συντήρηση του χώρου έχουν κάνει φτερά πριν ολοκληρωθούν καν οι εργασίες. Τα νέα υποσχόμενα κονδύλια από τη κυβέρνηση – ψίχουλα σε σχέση με τα πραγματικά έξοδα του πάρκου- έχουν κολλήσει κάπου στο δρόμο. Οι φυσικές ομορφιές του πάρκου καταστρέφονται, οι λίμνες βρομίζουν και τα δέντρα ξεραίνονται. Ήδη στο χώρο έχουν μπει ιδιώτες –με την άδεια τίνος άραγε, αν όχι του διοικητικού συμβουλίου και των δημοτικών αρχών;- καταστρέφοντας το φυσικό περιβάλλον.

Το έργο είναι γνωστό! Οι υπεύθυνοι (ΥΠΕΧΩΔΕ, ΑΣΔΑ, δήμοι), παρά τα κροκοδείλια δάκρυα, αφήνουν το χώρο να ρημάξει, προκειμένου να βάλουν τους ιδιώτες από την πίσω πόρτα και να τους παρουσιάσουν ως σωτήρες του πάρκου, με το αζημίωτο βέβαια. Ο ίδιος ο πρόεδρος του ΑΣΔΑ κάνει λόγο για εκμετάλλευση του πάρκου τέτοια που να έχει «πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα στην οικονομική ανάπτυξη της περιοχής». Τι να εννοεί άραγε;

Μήπως οι κάτοικοι της Δυτικής Αθήνας πρέπει να απαιτήσουν απαντήσεις;

• Πού πήγαν τα λεφτά που δόθηκαν για τη διαμόρφωση του χώρου;
• Γιατί το ΥΠΕΧΩΔΕ και ο ΑΣΔΑ απέσυραν τα μηχανήματα συντήρησης;
• Ποιος έδωσε την άδεια στους ιδιώτες να εκμεταλλευτούν το χώρο και να αλλάξουν τη χρήση του;
• Με ποιο δικαίωμα οι δήμοι Ιλίου και Αγ. Αναργύρων αλλάζουν τη χρήση του;
• Τι γίνεται με το κομμάτι του πάρκου που δόθηκε στην οικογένεια Σαρπιέρη, παρά το ότι είναι δημόσια γη;
  

Ένας μόνο τρόπος υπάρχει να αποσπάσουμε απαντήσεις. Ένας μόνο τρόπος υπάρχει να σωθεί το Πάρκο Τρίτση και να γίνει ζωντανός χώρος πρασίνου και πνεύμονας της περιοχής. Η συσπείρωση και ο αγώνας των ίδιων των κατοίκων, όχι μόνο των γύρω περιοχών αλλά όλου του λεκανοπεδίου καθώς καταπατείται ένας απο τους τελευταίους εναπομείναντες πνεύμονες της Αττικής, χωρίς διαμεσολαβητές και μεσάζοντες. Η συγκρότηση μιας Επιτροπής Αγώνα των κατοίκων, η σύνδεση της με ανάλογες προσπάθειες , οι ανοιχτές συνελεύσεις στο χώρο του ίδιου του πάρκου, οι αγωνιστικές πρωτοβουλίες και κινητοποιήσεις είναι ο μόνος δρόμος για να διασφαλίσουμε την ύπαρξη του πάρκου και τη συντήρησή του, να διώξουμε τις επιχειρήσεις που το καταστρέφουν και να αποτρέψουμε την είσοδο κι άλλων που θα αλλάξουν τελείως την εικόνα του και θα το μετατρέψουν σε χώρο ιδιωτικής πρωτοβουλίας, κλειστό στην ελεύθερη είσοδο των κατοίκων.

Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ.

Να αγωνιστούμε τώρα για:

• Καμία αλλαγή χρήσης, καμιά τσιμεντοποίηση. Το Πάρκο Τρίτση να παραμείνει πάρκο.
• Πλήρης και αποκλειστική χρηματοδότηση των αναγκών του πάρκου από τον κρατικό προυπολογισμό
• Να προσληφθούν μόνιμοι εργαζόμενοι για τη συντήρησή του.
• Να φύγουν όλοι οι ιδιώτες, οι κάθε λογής καταπατητές και οι security από το χώρο. Να κλείσουν τα μαγαζιά και να σταματήσουν τα έργα ανέγερσης χώρου συνεστιάσεων.
• Πάρκο, πράσινο και ζωντανό, ανοιχτό σε όλους τους κατοίκους.
• Να δοθεί πίσω στο δημόσιο το κομμάτι του πάρκου που δόθηκε στον Σερπιέρη.